sprzeczny

sprzeczny
{{stl_51}}{{LABEL="twpldesprzeczny"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}sprzeczny{{/stl_39}}{{stl_41}} emocje, informacje{{/stl_41}}{{stl_7}} widersprüchlich;{{/stl_7}}{{stl_41}} interesy{{/stl_41}}{{stl_7}} gegensätzlich;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}sprzeczny z{{/stl_9}}{{stl_41}} (I){{/stl_41}}{{stl_7}} unvereinbar mit{{/stl_7}}{{stl_41}} (D){{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}sprzeczny z prawem{{/stl_9}}{{stl_7}} gesetzwidrig, rechtswidrig{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • sprzeczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} rozbieżny z czymś, wykluczający się wzajemnie, całkiem odmienny od czegoś; niepodobny, całkiem różny, niejednakowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprzeczne poglądy, opinie. Miotany sprzecznymi uczuciami.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sprzeczny — «wykluczający się wzajemnie, niezgodny z czymś, przeciwstawny czemuś; całkiem różny, odmienny» Sprzeczne interesy. Sprzeczne opinie, zdania. Sprzeczne informacje, wieści. Miotały nim sprzeczne uczucia. Zachowanie sprzeczne z zasadami współżycia… …   Słownik języka polskiego

  • alogiczny — «sprzeczny z logiką; niedorzeczny, nielogiczny» Alogiczne zdanie …   Słownik języka polskiego

  • paradoksalny — «sprzeczny z tym, co jest lub wydaje się oczywiste, będący paradoksem, zawierający paradoks; osobliwy, dziwaczny, absurdalny» Paradoksalny aforyzm. Paradoksalne twierdzenie. Paradoksalna sytuacja. Paradoksalne fakty, sprzeczności …   Słownik języka polskiego

  • paranormalny — «sprzeczny z przyjętymi standardami normalności; trudny do wytłumaczenia, tajemniczy» Zagadnienia, zjawiska paranormalne …   Słownik języka polskiego

  • antynarodowy — antynarodowywi «wrogi narodowi, sprzeczny z interesem narodu» Działalność antynarodowa …   Słownik języka polskiego

  • antynaukowy — «przeciwny nauce; sprzeczny z nauką» Antynaukowy światopogląd …   Słownik języka polskiego

  • antynomiczny — «będący antynomią; sprzeczny, przeciwstawny» Antynomiczne oceny, sądy …   Słownik języka polskiego

  • bezprawie — n I 1. blm «stan, którego nie normują prawa; anarchia, bezrząd» 2. lm D. bezprawiewi «czyn sprzeczny z prawem; nadużycie» Dopuścić się bezprawia …   Słownik języka polskiego

  • ewidentnie — przysłów. od ewidentny Okazał się ewidentnie złym pracownikiem. Tok rozumowania ewidentnie sprzeczny …   Słownik języka polskiego

  • herezja — ż I, DCMs. herezjazji; lm D. herezjazji (herezjazyj) «pogląd religijny sprzeczny z dogmatami religii panującej, zwykle katolicyzmu» przen. «idea, pogląd sprzeczne z utartymi, przyjętymi w danym środowisku poglądami; odstępstwo od powszechnie… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”